Parę słów o olejowaniu: Olej lniany

   Z dniem dzisiejszym oficjalnie oświadczam, że zużyłam całe 0,25l oleju lnianego. Nie mogę przypomnieć sobie, kiedy go kupiłam, ale mniej więcej był to marzec/kwiecień. Jak widać na zdjęciu, termin ważności nie jest długi- skończył się on razem z lipcem. Jednak, że używałam go głównie do dbania o włosy, myślę, że nie ma większego wpływu na efekt olejowania. 

   Olej użyłam kilka razy do sałatek, dzięki czemu miały ciekawy, nieco gorzki smak. Na co dzień go nie używałam, ale jak skończę sok aloesowy, może się przełamię i będę wypijać kieliszek oleju dziennie? O matko, nie wiem czy dam radę, ale jego zalety są tak cudowne, że rozwarze ten pomysł. Dlaczego? Olej ma bardzo wysoką zawartość kwasów omega-3, omega-6 i omega-9. Nie brakuje w nim również sporej dawki witaminy E i nasyconych kwasów tłuszczowych. W zawiązku z tym, pozytywnie wpływa na funkcjonowanie układu krążenia, nawilża i odżywia skórę od wewnątrz i zewnątrz oraz staje w boju z dodatkowymi kilogramami. Nie mam problemu z sercem, ale dość często pojawia się drętwienie nóg- ten olej powinien szybko się z tym uwinąć. Dodatkowo poprawia pamięć i nastrój. Jeśli dodam do tego, że leczy choroby układu pokarmowego, już wiem, że kolejną buteleczkę spożyję ja, a nie moje włosy.

   Jednak, że post ma być, o przebytych i przetestowanych skutkach oleju lnianego- przejdźmy do rzeczy. Na początku olejowałam caaaaałe włosy począwszy od skalpu po rozdwojone końcówki. W tym przypadku sprawdził się pół na pół. Skóra głowy może i była fajnie nawilżona, ale za to włosy u nasady już na drugi dzień była nie do końca świeża, mimo na prawdę dokładnego mycia. Zrezygnowałam z takiego rozwiązania i pozostałam przy wcieraniu oleju w końcówki włosów. Tutaj następuje pierwszy cud. Rozdwojone a nawet podzielone na cztery końcówki zniknęły! I to w niedługim czasie. Nie miałam aż tak zmasakrowanych końców, bo od dłuższego czasu nie używam suszarki, prostownicy ani lokówki. Jednak, że mam włosy wysokoporowate, suche, puszące się i mimo nie stosowania "gorących" urządzeń, końce rozdwojone pojawiały się często. Gwoździem było to, kładłam się spać z wilgotnymi włosami i stosowałam jedwab z Biosilka, który wiadomo, ma nieciekawy skład, który na dłuższą metę, nie służy naszym włosom. Tak więc, bez użycia nożyczek, udało mi się zażegnać problem z końcami. 

   Był początek i koniec, musi być środek. Mianowicie, olej lniany świetnie poradził sobie z puszeniem włosów. Oczywiście wtedy, kiedy wmasowałam nie więcej niż potrzeba. Wtedy włosy mogą być oklapnięte i tłuste. Po prostu. Nigdy nie zostawiałam oleju na noc na włosach. Najdłużej zdarzyło mi się trzymać go może pół dnia. Jednak 2-3 godziny w zupełności wystarczą.

 

  Nie miałam problemu z dozowaniem. Jak widać na zdjęciach wyżej, buteleczka miała korek- dozownik, który lekko blokował, aby nie wylało się za dużo. Mniej- więcej tyle oleju razy dwa stosowałam na moje średniej długości włosy. To zdecydowanie wystarczyło. Aplikacja jest bardzo wygodna. Olej jest i może gęsty, ale nie tak jak rycynowy. Zapach dość ciężki, ale nie drażni nosa. Nawet polubiłam ten zapach. Po dłuższej chwili z olejem na włosach, mam wrażenie, że są nieco szorstkie, jednak po zmyciu są niewiarygodnie lekkie, sypkie i nawilżone.

   Polecam każdemu, szczególnie osobom z włosami wysokoporowatymi i z rozdwojonymi końcówkami.

   A Wy używałyście kiedyś oleju lnianego? Jak efekty?